Stale kwasoodporne i nierdzewne austenityczne

Własności i struktura stali austenitycznej

Stale austenityczne nierdzewne charakteryzują się lepszymi własnościami mechanicznymi do 190℃, większą odpornością na korozję i mniejszą skłonnością do rozrostu ziarn niż stale ferrytyczne. Cechują się również miękkością i plastycznością – co czyni je odpowiednimi stalami nierdzewnymi do tłoczenia, gięcia, formowania, spawania i polerowania ( zwłaszcza gatunki bez Ti).

W temperaturach pokojowych do temperatur topnienia stale kwasoodporne austenityczne są jednofazowe, w związku z czym nie ma możliwości zwiększenia ich wytrzymałości na rozciąganie, granicy plastyczności oraz twardości po obróbce cieplnej.

Występują one w stanie przesyconym, przez co uzyskać można jednorodny austenit i odporność na korozję. W składzie chemicznym węgiel jest utrzymywany na znikomym poziomie, zazwyczaj w zakresie 0,02-0,15%, przez co wyroby tej grupy stali nie nadają się na elementy konstrukcyjne narażone pracę porównywalną ze stalami martenzytycznymi.

Odporność na korozję międzykrystaliczną

Drugą stroną medalu jest utrzymanie wysokiej odporności na trudne środowiska w ktróych owe stale są wykorzystywane, a węgiel mógłby prowadzić do powstawania korozji. Stale austenityczne zachowują niską wrażliwość na korozję międzykrystaliczną, dzięki czemu po spawaniu nie trzeba wykonywać dodatkowych zabiegów cieplnych, a w dodatku są stalami niemagnetycznymi.

Badania i próby korozji międzykrystalicznej określa norma PN-58/H-04630. Znajdują zastosowanie jako stale odpone na chlorki, gazy zawierające siarkę, stale odporne na wilgotny chlor, brom, jod, oraz stale odporne na stopione aluminium, cynk, antymon.